هیرمند (جریکه یا جاریکه) در مرز ایران و افغانستان، به دو شعبه تقسیم مى‌شود. شعبهٔ اصلى به نام رود مشترک پریان (که پریان مشترک هم نامیده مى‌شود) قسمتى از مرز مشترک دو کشور را تشکیل مى‌دهد، سپس وارد افغانستان مى‌شود. شعبهٔ دیگر، در خاک ایران است که خود به دو شاخه تقسیم مى‌شود. یکى به طرف چاه نیمه و دیگرى به طرف مناطق کوهک و زهک مى‌رود که دو سد انحرافى در این دو منطقه بر روى آن احداث شده است. سد سیستان نیز بر روى شاخه‌اى که از طریق چاه نیمه تأمین مى‌شود، احداث شده است.
آدرس: 5 کیلومتری شهرست
این رودخانه، تنها شریان حیاتى سیستان است که از طرف کوه‌هاى بابا در افغانستان سرچشمه مى‌گیرد و پس از طى مسافتى در حدود ۱۰۵۰ کیلومتر وارد دریاچه هامون مى‌شود. تمام آب مصرفى دشت سیستان از طریق این رود تأمین مى‌شود. در ضمن، دوام رودخانه‌هاى منشعب از آن و دریاچه و مخازن چاه نیمه، همه بستگى به جریان آب هیرمند دارد.
منطقه سیستان در استان سیستان و بلوچستان همیشه در طول تاریخ شاهد دوره‌های خشکسالی بوده است. در دوران پهلوی خشکسالی عظیمی پیش آمد که سبب مهاجرت بسیاری از افراد از این منطقه شد. برای حل معضل بی آبی در اثر خشکسالی‌های پی در پی، بر اساس طرحی ژاپنی چاله‌های طبیعی منطقه را گسترش دادند تا در فصول پر آبی، آب به این چاله‌ها تزریق شود و در زمان کمبود آب به مصرف برسد. پس از انقلاب، کار گسترش این جاله‌ها ادامه پیدا کرد و جالب است بدانید هنوز در مواقع کم آبی، بخشی از آب شرب و حتی قسمتی از آب مورد نیاز برای کشاورزی سیستان از این چاه نیمه‌ها که به شمل دریاچه مصنوعی درآمده‌اند، تامین می‌شود. از آنجا که حقابه دریاچه هامون مدتی است که از طرف کشور افغانستان کاهش یافته، تهدیدات زیست محیطی زیادی در کمین سیستان و بلوچستان است. اکنون ظرفیت چهارچاه نیمه در بهترین حالت به اندازه یک هفتم گنجایش تالاب هامون است، آب مازاد رودخانه هیرمند در زمان پرابی توسط کانالهایی به این چاه نیمه ها هدایت می‌شوند. مناظر زیبایی در کنار چاه نیمه ها قابل مشاهده است، چرا که یک پارک جنگلی و باغ وحش در مجاورت آنها ساخته شده که اکنون یکی از تفرجگاه‌ها منطقه نیز به شمار می‌رود.
